Αναζήτηση για

Στην ενότητα


Επιλέξτε γράμμα
Αναζήτηση όρου

Έτος    
Άρειος Πάγος 3/2010 (Ποιν. - Ολ.)

Ο Εισαγγελέας του Αρείου Πάγου δύναται να αναιρεσιβάλλει κάθε απόφαση, αθωωτική ή καταδικαστική, και για οποιονδήποτε εκ των αναφερομένων στο άρ. 510 παρ. 1 ΚΠΔ λόγο. – Πότε ελλείπει η ειδική και εμπεριστατωμένη αιτιολογία της αθωωτικής απόφασης, υπό το πρίσμα του κατ’ άρ. 6 παρ. 2 της ΕΣΔΑ τεκμηρίου αθωωότητος. – Πότε υπάρχει εσφαλμένη ερμηνεία και πότε εσφαλμένη εφαρμογή ουσιαστικής ποινικής διατάξεως· έννοια “εκ πλαγίου παράβασης”. – Σε συμμόρφωση προς τους ορισμούς της κυρωθείσας διά του ν.δ. 497/1970 Διεθνούς Συμβάσεως περί καταργήσεως κάθε μορφής φυλετικών διακρίσεων, εκδόθηκε ο Ν. 927/1979, τα δε προβλεπόμενα σε αυτόν εγκλήματα διώκονται πλέον (μετά το άρ. 72 του Ν. 2910/2001) αυτεπαγγέλτως. – Στα άρ. 1 και 2 του προαναφερθέντος Ν. 927/1979 προβλέπονται και τιμωρούνται τα αδικήματα της “δημόσιας προκλήσεως σε πράξεις δυνάμενες να προκαλέσουν διακρίσεις, μίσος και βία κατά προσώπων εκ μόνου του λόγου της φυλετικής ή εθνικής του καταγωγής” και της “δημόσιας έκφρασης προσβλητικών ιδεών κατά προσώπων λόγω της φυλετικής ή εθνικής τους καταγωγής”, αντιστοίχως· έννοια “εθνικής” και “φυλετικής” καταγωγής. – Στοιχεία των ως άνω πράξεων. – Είναι αναγκαία η συσταλτική και αυστηρή ερμηνεία των διατάξεων του Ν. 927/1979, ενόψει των εκ του Συντάγματος (άρ. 14 παρ. 1, 16 παρ. 1) και της ΕΣΔΑ (άρ. 10 παρ. 1) κατοχυρωμένων ελευθεριών της έκφρασης των στοχασμών, της τέχνης, της επιστήμης, της έρευνας και της διδασκαλίας. – Απόρροια των ανωτέρω δικαιωμάτων είναι αφενός μεν η δυνατότητα του επιστήμονα να καταγράφει και να ερμηνεύει κατά την κρίση του ιστορικά γεγονότα, αφετέρου δε η ελευθερία κάθε πολίτη να λάβει γνώση των εν λόγω γεγονότων και του τρόπου προσεγγίσεώς τους από τον συγγραφέα. – Η επιστημονική αξιολόγηση δύναται να φθάσει μέχρι του σημείου της οξείας κριτικής και των δυσμενών χαρακτηρισμών ορισμένων προσώπων και των πράξεών τους, σεβόμενη πάντως την συνταγματικώς κατοχυρωμένη αξία του ανθρώπου, έκφανση της οποίας αποτελεί και η φυλετική και εθνική καταγωγή· πρόσφορα κριτήρια ελέγχου μιας τέτοιας κατεύθυνσης του συγγραφέα. – Απορρίπτονται οι περί ελλείψεως αιτιολογίας και περί εσφαλμένης εφαρμογής ουσιαστικών ποινικών διατάξεων λόγοι αναιρέσεως του Εισαγγελέως, οι οποίοι περιέχονται στην υπ’ αυτού ασκηθείσα αναίρεση υπέρ του νόμου, κατά της απόφασης με την οποία αθωώθηκε ο κατηγορούμενος, δικηγόρος και ιστορικός-συγγραφέας, για παράβαση των άρ. 1 παρ. 1 και 2 του Ν. 927/1979, ένεκα της συγγραφής και κυκλοφόρησης βιβλίου με το οποίο αφενός μεν προέτρεπε τον αναγνώστη σε πράξεις και ενέργειες δυνάμενες να προκαλέσουν διακρίσεις, μίσος και βία κατά των Εβραίων, εκ μόνου του λόγου της φυλετικής και εθνικής καταγωγής τους, αφετέρου δε εξέφραζε ιδέες προσβλητικές κατά των ιδίων· στην προσβαλλομένη απόφαση διαλαμβάνονται με πληρότητα και σαφήνεια οι λόγοι για τους οποίους το δικαστήριο δεν πείσθηκε για την ενοχή του κατηγορουμένου, συγκεκριμένα δε αναφέρεται ότι οι επίμαχοι χαρακτηρισμοί δεν αναφέρονται στο σύνολο των Εβραίων, αλλά μόνο σε ένα τμήμα αυτών, τους εβραιοσιωνιστές, οι οποίοι δεν αποτελούν ομάδα προσώπων που εντάσσεται στην έννοια της φυλετικής ή εθνικής καταγωγής, αλλά, κατά την άποψη του συγγραφέα, πολιτικοθρησκευτικό συνωμοτικό κίνημα. – Κατά την γνώμη της μειοψηφίας, η προσβαλλομένη απόφαση στερείται της εκ του νόμου ειδικής και εμπεριστατωμένης αιτιολογίας, διότι δεν αναφέρονται περιστατικά από τα οποία να προκύπτει ότι ο κατηγορούμενος, διά των σχετικών αποσπασμάτων του βιβλίου του μεμφόταν μερίδα μόνο των Εβραίων, δεδομένου ότι αυτά αναφέρονταν στο σύνολό τους, διακρίνονταν δε από εμπάθεια και φανατισμό. – Κατ’ άλλη μειοψηφούσα γνώμη, και για τους ίδιους λόγους που αναφέρονται στην πρώτη, η προσβαλλομένη στερείται αιτιολογίας μόνον αναφορικά με το αδίκημα του άρ. 1 παρ. 2 του Ν. 927/1979.
Η ως άνω απόφαση δημοσιεύθηκε σε ΠοινΧρον 2010, 456.