Αναζήτηση για

Στην ενότητα


Επιλέξτε γράμμα
Αναζήτηση όρου

Έτος    
Άρειος Πάγος 674/2009 (Ποιν.)

Μετά το πέρας της αποδεικτικής διαδικασίας ο διευθύνων την συζήτηση υποχρεούται να δώσει τον λόγο πρώτα στον εισαγγελέα και έπειτα στους διαδίκους, τελευταία δε στον κατηγορούμενο, έστω και αν δεν έχει διατυπωθεί αντίστοιχο αίτημα. – Επάγεται την απόλυτη ακυρότητα του άρ. 171 αριθμ. 1 περ. δ΄ ΚΠΔ η μη δόση του λόγου στον κατηγορούμενο ή στον συνήγορό του, ως αναγόμενη στην υπεράσπιση του κατηγορουμένου και στην άσκηση των νομίμων δικαιωμάτων του. – Η ως άνω απόλυτη ακυρότητα δεν επέρχεται εάν ο κατηγορούμενος παρέστη με δύο συνηγόρους, λάβει δε τον λόγο ο ένας εξ αυτών, δύναται όμως να δημιουργηθεί σχετική ακυρότητα στην περίπτωση που δεν δοθεί ο λόγος στον δεύτερο συνήγορο, παρότι τον ζήτησε και ο τελευταίος. – Απορρίπτεται ο περί απολύτου ακυρότητος λόγος αναιρέσεως του κατηγορουμένου, συνιστάμενος στην μετά την λήξη της αποδεικτικής διαδικασίας δόση του λόγου για την ενοχή μόνο στον έναν από τους δύο συνηγόρους που συμπαρίσταντο με εκείνον, διότι δεν υπεβλήθη εκ του μη αγορεύσαντος συνηγόρου αίτημα περί του αντιθέτου, επιπροσθέτως δε δεν προσδιορίζονται στην αίτηση αναιρέσεως αφενός μεν το πρόσωπο του συνηγόρου που δεν έλαβε τον λόγο, αφετέρου δε ότι αυτός δεν καλύφθηκε από τους υπερασπιστικούς ισχυρισμούς του αγορεύσαντος συναδέλφου του.
Η ως άνω απόφαση δημοσιεύθηκε σε ΠοινΧρ 2010, 371 με παρατηρήσεις Σ. Αγγέλη.