Καταδικάζεται για παράνομη προώθηση λαθρομεταναστών στην χώρα ο κατηγορούμενος, ο οποίος, αφού επιβίβασε στο Ι.Χ. αυτοκίνητό του τέσσερεις υπηκόους Αλβανίας που δεν διέθεταν τα απαραίτητα έγγραφα ώστε να εισέλθουν στην Ελλάδα, επιχείρησε να τους προωθήσει μέχρι την περιοχή των Αθηνών, συνελήφθη ωστόσο από άνδρες του τμήματος συνοριακής φύλαξης κοντά στην πόλη των Ιωαννίνων. – Δεν γίνεται δεκτή η πρωτοδίκως αναγνωρισθείσα επιβαρυντική περίσταση της κατ’ επάγγελμα τελέσεως της ανωτέρω πράξεως, αφού δεν προέκυψε η επανειλημμένη τέλεσή της ή η διαμόρφωση κατάλληλης υποδομής με σκοπό τον πορισμό εισοδήματος. – Γίνεται δεκτή κατά πλειοψηφίαν η ελαφρυντική περίσταση του προτέρου εντίμου βίου. – Απορρίπτεται ο περί πραγματικής πλάνης ισχυρισμός του κατηγορουμένου, διότι από το σύνολο των πραγματικών περιστατικών συνάγεται η γνώση του σχετικά με τον παράνομο χαρακτήρα της εισόδου των αλλοδαπών στην χώρα. – Είναι επιτρεπτή η άσκηση εφέσεως κατά της διάταξης της απόφασης αναφορικά με την απόδοση ή δήμευση πραγμάτων ή πειστηρίων από τον επικαλούμενο την κυριότητα αυτών τρίτο, έστω και αν δεν προηγήθηκε πρωτόδικη παρέμβαση και υποβολή της αντίστοιχης αξίωσης. – Ο υπό την ως άνω έννοια τρίτος δεν δικαιούται εντούτοις να παρέμβει το πρώτον στον δεύτερο βαθμό ή στον Άρειο Πάγο, όταν ένδικο μέσο έχει ασκήσει μόνον ο καταδικασθείς, εκτός αν κάτι τέτοιο ορίζεται ρητά στον νόμο, όπως στην περίπτωση της διάταξης του άρ. 176 παρ. 3 του Ν. 2960/2001. – Απορρίπτεται η ασκηθείσα διά του πληρεξουσίου δικηγόρου της παρέμβαση ανώνυμης εταιρείας, με αίτημα την άρση της κατασχέσεως του αυτοκινήτου που χρησιμοποίησε ο προαναφερθείς κατηγορούμενος για την μεταφορά των ως άνω αλλοδαπών, ένεκα της παραμονής του οχήματος στην κυριότητα της εν λόγω εταιρείας μέχρι την αποπληρωμή του τιμήματος από εκείνον, διότι η επίμαχη αξίωση δεν είχε υποβληθεί πρωτοδίκως. – Κατά την μειοψηφούσα γνώμη, σε περιπτώσεις όπως η ανωτέρω, η ασκηθείσα παρέμβαση πρέπει να γίνεται δεκτή, χάριν σεβασμού των αρχών της λογικής, της συνέπειας, της οικονομίας της δίκης, της δίκαιης δίκης και της αναλογικότητας, πολλώ δε μάλλον στην προκειμένη περίπτωση, όπου αφενός μεν ήταν αδύνατη λόγω ανωτέρας βίας η πρωτόδικη παρέμβαση, αφετέρου δε το τμήμα της απόφασης που αφορούσε την δήμευση του αυτοκινήτου συμπροσβλήθηκε με τα υπόλοιπα κεφάλαια αυτής, κατόπιν ασκήσεως εφέσεως από τον κατηγορούμενο.
Η ως άνω απόφαση δημοσιεύθηκε σε ΠοινΧρ 2010, 413.