Η κατόπιν αποδοχής της αιτήσεως αναιρέσεως παραπομπή της υπόθεσης για νέα συζήτηση ενώπιον του ιδίου συμβουλίου αφορά μόνο το αναιρεθέν μέρος του επίμαχου βουλεύματος. – Όταν το βούλευμα προσβάλλεται μόνον κατά το κεφάλαιο της κατηγορίας, όχι όμως και ως προς το παραδεκτό της εφέσεως του κατηγορουμένου ή του πολιτικώς ενάγοντος, η παραπομπή περιορίζεται αποκλειστικά στο πρώτο κεφάλαιο, αφού το δεύτερο ως αυτοτελές και ανεξάρτητο τμήμα δεν μπορεί να θεωρηθεί συμπροσβληθέν, επ’ αυτού δε έχει ήδη εκδοθεί απόφαση, και μάλιστα δεσμευτικού και όχι παρεμπίπτοντος χαρακτήρα. – Η τυχόν διερεύνηση από το συμβούλιο της παραπομπής του παραδεκτού ή μη του ενδίκου μέσου της εφέσεως, καίτοι έχει προσβληθεί μόνον η ουσιαστική βασιμότητα αυτής, επάγεται θετική υπέρβαση εξουσίας. – Υπέρ της ανωτέρω εκδοχής συνηγορούν τόσο η διάταξη του άρ. 502 παρ. 6 ΚΠΔ, η οποία εφαρμόζεται αναλογικά και στην διαδικασία ενώπιον του συμβουλίου εφετών, όσο και η εκ του άρ. 511 ΚΠΔ δυνατότητα του Αρείου Πάγου να παύει οριστικά την ποινική δίωξη όταν διαπιστώνει την συμπλήρωση του χρόνου της παραγραφής, γεγονός που καταδεικνύει ότι η διάταξη περί του παραδεκτού της ασκηθείσας εφέσεως παραμένει ανέπαφη· αντιθέτως, επί αναιρέσεως αποφάσεως με την οποία απερρίφθη ως απαράδεκτη η ασκηθείσα έφεση δεν είναι δυνατή η παύση της ποινικής δίωξης παρά την διαπίστωση της παραγραφής, αφού απαιτείται η παραπομπή της υποθέσεως στο εφετείο, ώστε αυτό να κρίνει περί του παραδεκτού του ενδίκου μέσου και της συμπληρώσεως της παραγραφής του αδικήματος. – Απορρίπτεται ο περί υπερβάσεως εξουσίας λόγος αναιρέσεως των κατηγορουμένων, ένεκα της μη εξετάσεως από το λειτουργούν ως συμβούλιο της παραπομπής Συμβούλιο Εφετών του τυπικά παραδεκτού της εφέσεως της πολιτικώς ενάγουσας, διότι το εν λόγω κεφάλαιο δεν είχε προσβληθεί με τις ασκηθείσες αιτήσεις αναιρέσεως, η δε επ’ αυτού προηγηθείσα κρίση ήταν δεσμευτική για το ως άνω συμβούλιο. – Κατά την γνώμη της μειοψηφίας και την αντίθετη εισαγγελική πρόταση ο προταθείς λόγος αναιρέσεως έπρεπε να γίνει δεκτός, λαμβανομένου υπόψιν ότι επί καθολικής αναιρέσεως του βουλεύματος, όπως συμβαίνει στην περίπτωση ευδοκιμήσεως λόγου αναιρέσεως περί ελλείψεως αιτιολογίας, η υπόθεση εξετάζεται εξαρχής στο σύνολό της, περίσταση η οποία συνέτρεχε και εν προκειμένω.
Η ως άνω απόφαση δημοσιεύθηκε σε ΠοινΧρ 2010, 172, με αντίθετη εισαγγελική πρόταση Φ. Μακρή.