Η μετ’ αναίρεσιν της αποφάσεως παραπομπή της υπόθεσης για νέα συζήτηση κατά την διαδικασία του άρ. 519 ΚΠΔ προϋποθέτει την διατήρηση της καθ’ ύλην αρμοδιότητας του δικαστηρίου του οποίου αναιρέθηκε η απόφαση. – Κατ’ ακολουθίαν, εάν η λόγω συναφείας αρμοδιότητα του κατά παραπομπήν δικαστηρίου εκλείψει, αυτό καθίσταται αναρμόδιο, παραπέμπει δε την υπόθεση στο καθ’ ύλην αρμόδιο δικαστήριο. – Γίνεται δεκτός ο περί αναρμοδιότητος του δικαστηρίου λόγος αναιρέσεως του κατηγορουμένου, αφού η ένεκα συναφείας αρμοδιότητα του Τριμελούς Εφετείου Κακουργημάτων προς εκδίκασιν της εις βάρος του πράξεως της ψευδορκίας και της εις βάρος τού συγκατηγορουμένου του πράξεως της κακουργηματικής πλαστογραφίας εξέλιπε κατόπιν της ασκήσεως εφέσεως από τον δεύτερο, επομένως δε, η παρά την ανωτέρω κατάλυση της σχέσεως συναφείας μη παραπομπή της υπόθεσης του πρώτου κατηγορουμένου στο αρμόδιο δικαστήριο, εν προκειμένω στο Τριμελές Πλημμελειοδικείο, και η εκδίκασή της από το ως άνω Τριμελές Εφετείο είχε ως αποτέλεσμα την καθ’ ύλην αναρμοδιότητα του τελευταίου. – Παύει οριστικώς η ποινική δίωξη κατά του ίδιου κατηγορουμένου λόγω παραγραφής.
Η ως άνω απόφαση δημοσιεύθηκε σε ΠοινΧρ 2010, 24 με παρατηρήσεις Η. Αναγνωστόπουλου.