Ο Ν. 3659/2006 (ΚΝΝ) δεν κατήργησε την προγενέστερη νομοθεσία επί ναρκωτικών (τον Ν. 1729/1987 και τους τροποποιητικούς αυτού νόμους) αλλά κωδικοποίησε απλώς τις διατάξεις της, ώστε αυτές εξακολουθούν να εφαρμόζονται και μετά την έναρξη ισχύος του πρώτου (26.5.2006). – Απορρίπτεται ο περί εσφαλμένης εφαρμογής ουσιαστικής ποινικής διατάξεως λόγος αναιρέσεως του κατηγορουμένου, διότι η καταδίκη για αδικήματα του Ν. 1729/1987 παρά την έναρξη ισχύος του ΚΝΝ είναι καθόλα νόμιμη. – Οι διάδικοι δικαιούνται να υποβάλλουν εγγράφως τις δηλώσεις τους κατά την επ’ ακροατηρίω διαδικασία, υποχρεούνται όμως να αναπτύξουν και προφορικά αυτές, εάν θέλουν να ληφθούν υπόψιν και να καταχωρισθούν στα πρακτικά. – Η ως άνω (επιβαλλόμενη από την αρχή της προφορικότητας) διαδικασία ισχύει και ως προς την απολογία του κατηγορουμένου, με την διαφορά όμως ότι αυτή δεν δύναται ποτέ να υποβληθεί εγγράφως ούτε δι’ αντιπροσώπου. – Η μη καταγραφή στα πρακτικά τμήματος της προφορικώς αναπτυχθείσας απολογίας δεν επάγεται απόλυτη ακυρότητα, αλλά γεννά την κατ’ άρ. 145 παρ. 1 ΚΠΔ αξίωση διόρθωσης ή συμπλήρωσης των πρακτικών. – Απορρίπτονται οι περί ελλείψεως ακροάσεως, ελλείψεως αιτιολογίας και υπερβάσεως εξουσίας λόγοι αναιρέσεως, συνιστάμενοι στην μη καταχώριση στα πρακτικά και στην μη λήψη υπόψιν του απολογητικού σημειώματος που ο κατηγορούμενος ανέγνωσε στο ακροατήριο, διότι, αφενός μεν η ανάγνωση αυτού δεν συνιστά απολογία, αφετέρου δε το σημείωμα δεν κατετέθη επί της έδρας ούτε υπεβλήθη σχετικό αίτημα καταχωρίσεώς του στα πρακτικά.
Το ως άνω βούλευμα δημοσιεύθηκε σε ΠοινΧρ 2009, 784.