Στοιχεία του αδικήματος του άρ. 291 ΠΚ· υποκειμενικά αρκεί και ενδεχόμενος δόλος. – Ως “δόλος” στον Ποινικό Κώδικα νοείται τόσο ο άμεσος όσο και ο ενδεχόμενος· έννοια αυτών. – Καθένα από τα παραπάνω είδη δόλου εμπεριέχει ένα γνωστικό και ένα βουλητικό στοιχείο, ώστε για την κατάφαση της ύπαρξης αυτής της μορφής υπαιτιότητας να είναι απαραίτητη η συνδρομή και των δύο στοιχείων. – Αναιρείται λόγω εσφαλμένης ερμηνείας και εφαρμογής του άρ. 27 παρ. 1 εδ. β΄ ΠΚ το προσβαλλόμενο παραπεμπτικό βούλευμα για διατάραξη της ασφάλειας της αεροπλοΐας με ενδεχόμενο δόλο από την οποία μπορούσε να προκύψει κίνδυνος για άνθρωπο και επήλθε θάνατος (άρ. 291 παρ. 1 εδ. β΄ και γ΄ ΠΚ), ένεκα της μη αναφοράς από την κατασκευάστρια εταιρεία αεροσκάφους Falcon, τεχνικός διευθυντής της οποίας ήταν ο κατηγορούμενος-αναιρεσείων, των κατασκευαστικών πλημμελειών που εξαρχής υπήρχαν και εν συνεχεία διαπιστώθηκαν σε αεροσκάφη τέτοιου τύπου, ώστε να ληφθούν τα απαραίτητα μέτρα από το πλήρωμα της εκάστοτε εθνικής αεροπορίας, παράλειψη η οποία είχε ως αποτέλεσμα την πρόκληση βλάβης κατά την πτήση ελληνικού Falcon και τον συνακόλουθο σοβαρό τραυματισμό αρκετών επιβατών, τον θάνατο δε επτά εξ αυτών, κατά την προσπάθεια προσγείωσής του, διότι δεν αποδεικνύεται ότι στο πρόσωπο του αναιρεσείοντος συνέτρεχε, εκτός από την πρόβλεψη της πιθανότητας πρόκλησης ατυχήματος (γνωστικό στοιχείο), και αποδοχή του ενδεχομένου αυτού (βουλητικό στοιχείο). – Η απλή αναφορά ότι ο κατηγορούμενος εξυπηρετούσε τα συμφέροντα της εταιρείας του δεν αρκεί για να δικαιολογήσει το αποδιδόμενο σε αυτόν γεγονός της αποδοχής του ενδεχομένου της πρόκλησης ατυχήματος σε κάποιο από τα αεροσκάφη της, δεδομένου ότι η πραγμάτωση ενός τέτοιου κινδύνου αφενός μεν θα συνιστούσε τρώση του κύρους της εταιρείας, αφετέρου δε θα είχε επιζήμιες οικονομικές συνέπειες τόσο γι’ αυτήν όσο και για τον τεχνικό διευθυντή της. – Κατά την σύμφωνη εισαγγελική πρόταση η πρόκληση κινδύνου συνιστά αναγκαίο στοιχείο του αδικήματος του άρ. 291 ΠΚ, αποτελεί δε σημείο διάκρισης του τελευταίου από το αδίκημα του άρ. 292 ΠΚ. – Έννοια της “διατάραξης” κατ’ άρ. 291 ΠΚ. – Για τον προσδιορισμό του ενδεχομένου δόλου στον Ποινικό Κώδικα υιοθετείται η “θεωρία της επιδοκιμασίας”. – Η “αποδοχή” του εγκληματικού αποτελέσματος επί ενδεχομένου δόλου συνιστά νομική-αντικειμενική έννοια, η δε ύπαρξή της πρέπει να τεκμηριώνεται αυτοτελώς. – Δεν συντρέχει ενδεχόμενος δόλος, εφόσον δεν είναι δυνατόν να διαπιστωθεί αντικειμενικώς η συνδρομή του βουλητικού στοιχείου· τέτοια περίπτωση αποτελεί και εκείνη κατά την οποία δεν μπορεί να ανευρεθεί κανένα λογικό κίνητρο του δράστη προς διάπραξιν του εγκλήματος. – Εν αμφιβόλω, σε περιπτώσεις όπως η τελευταία, γίνεται δεκτή ενσυνείδητη αμέλεια.
Η ως άνω απόφαση δημοσιεύθηκε σε ΠοινΧρ 2009, 604, με παρατηρήσεις Σ. Παπαγεωργίου-Γονατά.