Η λήψη υπόψιν και η αποδεικτική αξιοποίηση μαρτυρικών καταθέσεων, οι οποίες εδόθησαν πριν ο εξετασθείς αποκτήσει την ιδιότητα του κατηγορουμένου, αντίκειται στο δικαίωμα σιωπής και μη αυτοενοχοποίησης και συνακόλουθα στην θεμελιώδη αρχή της δίκαιης δίκης, ειδικότερη έκφανση της οποίας αποτελεί. – Η κατά παράβαση των ανωτέρω αρχών χρησιμοποίηση γεννά την απόλυτη ακυρότητα του άρ. 171 αριθμ. 1 στοιχ. δ΄ και ιδρύει λόγο αναιρέσεως. – Η ως άνω απαγόρευση καλύπτει και το στάδιο της διοικητικής εξέτασης, η οποία έχει πλέον (μετά τον Ν. 3160/2003) εξομοιωθεί με την προκαταρκτική τοιαύτη. – Πότε ελλείπει η ειδική και εμπεριστατωμένη αιτιολογία· δεν απαιτείται τέτοια για την αιτιολόγηση του στοιχείου του δόλου. – Αναιρείται λόγω ελλείψεως αιτιολογίας το προσβαλλόμενο βούλευμα, διότι η απόρριψη του περί απολύτου ακυρότητος λόγου εφέσεως της κατηγορουμένης, ένεκα της αξιοποίησης πορισματικών εκθέσεων του ΣΔΟΕ επί τη βάσει μαρτυρικής κατάθεσης που εκείνη έδωσε κατά το στάδιο ένορκης διοικητικής εξέτασης, εστερείτο της αναγκαίας αιτιολογίας.
Η ως άνω απόφαση δημοσιεύθηκε σε ΠοινΧρ 2009, 410.