Η χορήγηση της υφ’ όρον απολύσεως είναι υποχρεωτική, εκτός αν η διαγωγή του καταδίκου κατά την έκτιση της ποινής καθιστά απολύτως αναγκαία την συνέχιση της κρατήσεως προς αποτροπή τελέσεως και νέων αξιοποίνων πράξεων. – Για την αξιολόγηση της συμπεριφοράς του καταδίκου δεν λαμβάνονται στοιχεία, που ανάγονται στον προ της καταδίκης χρόνο. – Διαγνωστικά κριτήρια για την καλή διαγωγή εντός των φυλακών. – Η διάγνωση περί “κατ’ επίφαση” καλής συμπεριφοράς, εξ αιτίας της γενικότητας που εμπεριέχει, πρέπει να οδηγήσει τον δικαστή της ουσίας, όταν εκφέρει κρίση περί της συνδρομής αυτής, στην παράθεση πραγματικών περιστατικών εξωτερικώς διαγνωσίμων. – Η κρίση περί συνδρομής ή μη των ουσιαστικών προϋποθέσεων για την χορήγηση της υφ’ όρον απόλυσης πρέπει να στηρίζεται σε περιστατικά, τα οποία αφ’ ενός μεν ανάγονται στον χρόνο της κράτησης του καταδικασθέντος, αφ’ ετέρου δε να εμφανώς διαγνώσιμα, δηλαδή συμβάντα του εξωτερικού κόσμου. – Η παροχή εξηγήσεων για την πράξη, που τέλεσε ο αιτούμενος την υφ’ όρον απόλυση, δεν αποτελεί προαπαιτούμενο για τη χορήγησή της.
