Το ζήτημα της εισδοχής και στο ημέτερο ποινικό σύστημα του θεσμού της «ποινικής διαπραγμάτευσης ή συνδιαλλαγής» αντιμετωπίζεται με ισχυρώς διιστάμενες απόψεις στην ελληνική επιστήμη. Η προφανής χρησιμότητα του θεσμού εμφανίζεται ως ευθέως αντιμέτωπη με σειρά δογματικών επιφυλάξεων, η υπέρβαση των οποίων καθίσταται ιδιαίτερα δυσχερής, εφόσον αυτές ερείδονται σε θεμελιώδεις αρχές του ποινικού μας συστήματος. Η δυνατότητα συνθέσεως ανάμεσα στην υπό προϋποθέσεις μερική υιοθέτηση του θεσμού και στην διατήρηση του αμιγώς δικαιοκρατικού χαρακτήρα της ποινικής δίκης παραμένει το αίτημα μιας αποτελεσματικής δογματικής προσεγγίσεως του σημαντικού αυτού προβλήματος.