Αναδρομική εφαρμογή ευμενέστερου για τον κατηγορούμενο ουσιαστικού ποινικού νόμου σε εκκρεμή ποινική υπόθεση: Προϋποθέσεις χορήγησης αμνηστίας κατά το άρ. 47 παρ. 3-4 του ισχύοντος Συντάγματος. – Η κρίση περί του αν σε μια νομοθετική διάταξη υποκρύπτεται αμνηστία αποτελεί ζήτημα νομικού χαρακτηρισμού και απόκειται στα δικαστήρια, ανεξάρτητα από την ονομασία που χρησιμοποιήθηκε στο κείμενό της. – Η διάταξη της υποπαραγράφου ΙE.12 της παραγράφου ΙΕ του άρθρου πρώτου του Ν. 4254/2014, με την οποία καταργήθηκε η περ. δ΄ του άρ. 263α ΠΚ, υποκρύπτει συγκεκαλυμμένη αμνηστία για κοινά εγκλήματα, ως εκ τούτου δε αντίκειται στα άρ. 26 και 47 παρ. 3-4 του Συντ. – Ορθώς το ΣΤ΄ Τμήμα του Αρείου Πάγου δεν εφήρμοσε την ως άνω διάταξη αναδρομικώς, κατά τις επιταγές του άρ. 2 παρ. 1 ΠΚ, καίτοι εν προκειμένω είναι ευμενέστερη για τον κατηγορούμενο, ο οποίος φέρεται να τέλεσε την επίμαχη αξιόποινη πράξη (παράβαση καθήκοντος κατ’ εξακολούθησιν) προ της 10.5.2014, οπότε ετέθη σε ισχύ ο διορθωτικός του ως άνω νόμου Ν. 4262/2014, με τον οποίο επαναφέρεται η περίπτωση δ΄ του άρ. 263α ΠΚ ως περίπτωση ε΄. – Αντίθετη εισαγγελική αγόρευση, σύμφωνα με την οποία η επίμαχη διάταξη δεν αντίκειται στο Σύνταγμα και συνεπώς πρέπει να εφαρμοσθεί αναδρομικώς στην υπό κρίσιν περίπτωση, καθόσον η επιλογή της θέσπισης, αντικατάστασης, τροποποίησης ή κατάργησης νόμων, μεταξύ των οποίων και αυτοί που περιέχουν ποινικές διατάξεις, εναπόκειται στην βούληση και την κρίση του νομοθέτη, στο πλαίσιο της συνταγματικώς κατοχυρωμένης διάκρισης των εξουσιών (άρ. 26 Συντ.).