Γίνεται τυπικά δεκτή η κρινόμενη έφεση του εκζητούμενου κατά της απόφασης του Συμβουλίου Εφετών, με την οποία αποφασίσθηκε η εκτέλεση ευρωπαϊκού εντάλματος συλλήψεως γερμανικών αρχών. – Υπό ποιες προϋποθέσεις δύναται να εκτελεσθεί ευρωπαϊκό ένταλμα συλλήψεως στην περίπτωση που ζητείται η παράδοση Έλληνα πολίτη από άλλο κράτος μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης προς τον σκοπό άσκησης ποινικής διώξεως εναντίον του. – Καθιερώνεται απαγορευτική διάταξη για την εκτέλεση του ευρωπαϊκού εντάλματος, όταν η πράξη για την οποία καλείται η δικαστική αρχή να αποφασίσει έχει υποπέσει σε παραγραφή. – Ποιος είναι ο δικαιολογητικός λόγος της ρυθμίσεως αυτής. – Όταν ένα κράτος μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης εκδώσει ευρωπαϊκό ένταλμα συλλήψεως, προκειμένου να ασκηθεί ποινική δίωξη εναντίον προσώπου για έγκλημα τελεσθέν π.χ. στην ημεδαπή και σύμφωνα με το ελληνικό δίκαιο έχει συμπληρωθεί ο χρόνος παραγραφής, απαγορεύεται η εκτέλεση του ευρωπαϊκού εντάλματος συλλήψεως, ακόμη και αν συντρέχει η ειδική περίπτωση της περ. η΄ του άρ. 11 Ν. 3251/2004. – Έννοια “φοροδιαφυγής”. – Πότε αρχίζει η κύρια διαδικασία. – Η παραγραφή ως θεσμός δημοσίας τάξεως εξετάζεται αυτεπαγγέλτως από τα συμβούλια σε κάθε στάση της ποινικής διαδικασίας, ακόμη δε και από τον Άρειο Πάγο, ως συμβούλιο, ο οποίος διαπιστώνοντας την συμπλήρωσή της οφείλει να εξαφανίσει το προσβαλλόμενο βούλευμα. – Γίνεται εν μέρει κατ’ ουσία δεκτή η κρινόμενη έφεση κατά αποφάσεως του Συμβουλίου Εφετών και γνωμοδοτείται ότι δεν πρέπει να εκδοθεί ο εκζητούμενος Έλληνας υπήκοος για πράξεις φοροδιαφυγής που αναφέρονται στο ευρωπαϊκό ένταλμα συλλήψεως γερμανικών αρχών και φέρονται τελεσθείσες στην Γερμανία στο χρονικό διάστημα από 1.1.1999 έως 1.1.2004, αφού κατά την πλειοψηφία ο χρόνος παραγραφής των αποδιδόμενων στον εκζητούμενο πράξεων λαμβάνεται υπόψιν κατά τους ελληνικούς ποινικούς νόμους και ως εκ τούτου οι επίμαχες πράξεις έχουν ήδη υποπέσει σε παραγραφή. – Κατά την γνώμη της μειοψηφίας η έφεση του εκζητουμένου έπρεπε να απορριφθεί, διότι δεν δύναται να διωχθεί στην Χώρα μας ο δράστης πράξης που συνιστά παράβαση της φορολογικής νομοθεσίας άλλου κράτους.
Η ως άνω απόφαση έχει δημοσιευθεί σε ΠοινΧρ 2008, 513.