Η μελέτη ασχολείται με ορισμένα βασικά ερωτήματα του διαχειριστικού εγκλήματος περί την υπηρεσία. Στο κατ’ εξοχήν μάλιστα διαχειριστικό έγκλημα, την απιστία, εστιάζει σε νέα ερωτήματα που έθεσαν οι νομοθετικές μεταρρυθμίσεις, όπως το θέμα της αποκατάστασης της περιουσιακής ζημίας του Δημοσίου, ενώ συζητά εκ νέου και τα γνωστά παλιά ερωτήματα που εξακολουθούν να προβληματίζουν, όπως την έννοια του υπαλλήλου-υποκειμένου του εγκλήματος, το εύρος της προστατευόμενης δημόσιας περιουσίας, καθώς και την έννοια της διαχείρισής της (ειδικότερα της διαχείρισης των δημοσίων εσόδων), ιδίως όπως τα ερωτήματα αυτά απασχόλησαν τα τελευταία χρόνια την νομολογία. Επιπλέον η σχέση της υπηρεσιακής με την κοινή απιστία τίθεται εκ νέου προς συζήτηση, ενώ αμφισβητείται κατά πόσον το ισχύον νομοθετικό καθεστώς με τα ερμηνευτικά του προβλήματα συμβάλλει δικαιοπολιτικά στην αποτελεσματική προστασία της δημόσιας περιουσίας από εσωτερικές προσβολές.