Είναι απαράδεκτη η αναίρεση που ασκήθηκε από δικηγόρο μη παραστάντα κατά την συζήτηση κατά την οποία εκδόθηκε η προσβαλλόμενη απόφαση και με παρόντα τον καταδικασθέντα κατά την απαγγελία της, αν δεν προσαρτάται στην σχετική έκθεση πληρεξούσιο έγγραφο ή επικυρωμένο αντίγραφό του. – Έννοια της “αρχής της δίκαιης δίκης” στην οποία περιλαμβάνεται και το δικαίωμα πρόσβασης στο δικαστήριο. – Υπό ποίες προϋποθέσεις δύναται ο κοινός νομοθέτης να θεσπίζει περιορισμούς στην άσκηση ενδίκου μέσου εναντίον καταδικαστικής απόφασης. – Από πού απορρέει η “αρχή της αναλογικότητας”. – Ποιοι είναι περιορισμοί στην άσκηση ενδίκου μέσου που είναι σύμφωνοι με την αρχή της αναλογικότητας. – Η απόδειξη της παροχής της εντολής, ήδη κατά τον χρόνο άσκησης του ενδίκου μέσου, εξασφαλίζεται όχι μόνο με την προσάρτηση του πληρεξουσίου στην σχετική έκθεση, αλλά και με την προσκόμισή του κατά τον χρόνο συζήτησης του ενδίκου μέσου. – Η σχέση μεταξύ μέσου και σκοπού πρέπει να είναι εύλογη, ώστε να αποτρέπονται συνέπειες υπέρμετρα επαχθείς για τον θιγόμενο. – Εφόσον η απόδειξη της ύπαρξης πληρεξουσιότητας για την άσκηση ενδίκου μέσου περιορισθεί μόνον στον χρόνο της υποβολής του ενδίκου μέσου, με συνέπεια την απόρριψη του τελευταίου σε αντίθετη περίπτωση, επιβάλλεται στον καταδικασθέντα μια δυσανάλογη κύρωση. – Κηρύσσεται απαράδεκτη η συζήτηση της κρινόμενης υπόθεσης, που έχει εισαχθεί με την διαδικασία του άρ. 476 ΚΠΔ, και διατάσσεται η εισαγωγή αυτής κατά την συνήθη διαδικασία, αφού προκύπτει αδιαμφισβήτητα από το προσκομισθέν κατά τον χρόνο συζήτησης της αίτησης αναίρεσης συμβολαιογραφικό πληρεξούσιο ότι η σχετική εντολή είχε ήδη χορηγηθεί κατά τον χρόνο άσκησης της αίτησης αναίρεσης, έστω και αν το συμβολαιογραφικό πληρεξούσιο δεν είχε προσαρτηθεί στην επιδοθείσα στον Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου δήλωσης άσκησης αναίρεσης. – Αντίθετη εισαγγελική πρόταση.