Στην μελέτη επιχειρείται μια πρώτη προσέγγιση (με δεδομένη την απουσία ειδικών επί του θέματος εγκληματολογικών μελετών) των επιπτώσεων της δημοσιονομικής κρίσης επί της εγκληματικότητος στην ελληνική επικράτεια. Μετά τις απαραίτητες διευκρινίσεις των όρων που συναρτώνται με την οικονομική κρίση και σύντομες αναφορές σε ορισμένους ενδείκτες αυτής (π.χ. έκταση χρέους, πορεία ΑΕΠ, ύφεση, φτώχεια, ανεργία, ελλιπής ιατρική περίθαλψη), η συγγραφέας καταλήγει, με την βοήθεια αφενός μεν εγκληματολογικών στατιστικών στοιχείων (ΕΛ.ΑΣ. Eurostat και ΟΗΕ) και παρά τις γνωστές επιφυλάξεις εν γένει ως προς τις εγκληματολογικές στατιστικές, αφετέρου δε της διεθνούς βιβλιογραφίας επί των ερευνώμενων θεμάτων, στο συμπέρασμα ότι είναι δυσχερής η συναγωγή ασφαλών συμπερασμάτων, δεδομένου ότι οι διαφορετικές χρονικές περίοδοι σύγκρισης δηλώνουν άλλοτε μεν αύξηση των ληστειών, ανθρωποκτονιών και κλοπών τροχοφόρων, άλλοτε όμως ελάττωση. Οι παραβάσεις του Κώδικα για τα Ναρκωτικά φαίνεται να παρουσιάζουν αύξηση κατά την περίοδο της κρίσης. Στην μελέτη επισημαίνεται ότι, πάντως, γενικά απαιτούνται ad hoc επί του θέματος εγκληματολογικές μελέτες.