Στην μελέτη αναδεικνύονται το σύνθετο και πολυεπίπεδο μοντέλο εφαρμοστέου δικαίου που έχει επιλεγεί για την κατοχύρωση των σχετικών δικαιωμάτων, τα ελλείμματα προβλεψιμότητας αλλά και μη ουσιαστικής προστασίας αυτών στην πράξη, στα οποία ο προτεινόμενος κανονισμός οδηγεί. Ενόψει των παραπάνω διαπιστώσεων προτείνεται μια νέα προσέγγιση, ενωσιακής αναβάθμισης, του επιπέδου προστασίας των δικαιωμάτων υπόπτων και κατηγορουμένων που θα ανταποκρίνεται στα χαρακτηριστικά μιας διακρατικής ποινικής δίκης ημι-κεντρικού (ευρωπαϊκού) χαρακτήρα, η οποία καθιερώνεται με τη σύσταση της Ευρωπαϊκής Εισαγγελίας και χρειάζεται –σε κάθε περίπτωση– ουσιαστική εξισορρόπηση της αποτελεσματικότητας της καταστολής με τα δικαιώματα των εμπλεκόμενων προσώπων.