Ο εγγυητής, εναγόμενος από τον δανειστή να καταβάλει το χρέος του πρωτοφειλέτη, μπορεί να αρνηθεί την εκπλήρωση της παροχής του επικαλούμενος –εφόσον συντρέχουν βέβαια οι οικείες προϋποθέσεις– είτε την παραγραφή της απαίτησης του δανειστή από τη σύμβαση της εγγύησης (π.χ. γιατί παρήλθε εικοσαετία από όταν κατέστη ληξιπρόθεσμη η κύρια οφειλή) είτε την παραγραφή της ασφαλιζόμενης απαίτησης, η οποία ενδέχεται μάλιστα να υπόκειται σε βραχυχρόνια παραγραφή, αφού σύμφωνα με την ΑΚ 853 ο εγγυητής «μπορεί να προτείνει εναντίον του δανειστή τις μη προσωποπαγείς ενστάσεις του πρωτοφειλέτη…». Αντικείμενο της παρούσας μελέτης αποτελεί η εξέταση: α) της παραγραφής χωριστά κάθε μιας από τις παραπάνω δύο απαιτήσεις: αυτής από τη σύμβαση εγγυήσεως και εκείνης που ασφαλίζεται με την εγγύηση· β) της αλληλεπίδρασης της παραγραφής των δύο απαιτήσεων· γ) του επιτρεπτού ή/και της δυνατότητας του εγγυητή να παραιτηθεί από την επίκληση της παραγραφής.