Στην παρούσα μελέτη επιχειρείται η ανάλυση δογματικών στρεβλώσεων σε ό,τι αφορά την απάτη περί τις ασφάλειες και, ειδικότερα, την διάκρισή της από την κοινή απάτη αλλά και το είδος της συρροής μεταξύ αυτών των δύο εγκλημάτων. Σε αντίθεση με ό,τι γίνεται δεκτό από την νομολογία καθώς και από μερίδα της ελληνικής επιστήμης, εδώ διατυπώνεται η άποψη ότι η δήλωση κλοπής πράγματος ασφαλισμένου για κλοπή το οποίο ο κύριός του εμφανίζει ως κλαπέν ενώ το έχει αποκρύψει/εξαφανίσει, δεν μπορεί να οδηγήσει σε στοιχειοθέτηση ποινικής ευθύνης με βάση το άρ. 388 ΠΚ, επιπλέον δε ως ορθή προκρίνεται η φαινομενική συρροή της απάτης περί τις ασφάλειες με την κοινή απάτη.