Η σχολάζουσα κληρονομία αποτελεί θεσμό που προσελκύει το ενδιαφέρον του νομοθέτη και της νομικής θεωρίας και πράξης. Το ενδιαφέρον του νομοθέτη φαίνεται ότι εκκινεί κυρίως από την πρόθεσή του να ρυθμίσει τις έννομες σχέσεις μίας περιουσιακής ομάδας που ενδέχεται να περιέλθει στο Κράτος, καλύπτοντας δημοσιονομικές ανάγκες, και να άρει την ανασφάλεια για τις συναλλαγές, η οποία συνδέεται με τον άγνωστο ή αβέβαιο κληρονόμο. Σε περιόδους οικονομικής κρίσης το ενδιαφέρον αυτό είναι εντονότερο, όπως καταδεικνύεται από τον πρόσφατο ν. 4182/2013, ο οποίος τροποποίησε τις ρυθμίσεις του Αστικού Κώδικα για τη σχολάζουσα κληρονομία. Με τον ν. 4182/2013 θεσπίστηκε νέο νομοθετικό πλαίσιο για τα θέματα δικονομικού και ουσιαστικού δικαίου των σχολαζουσών κληρονομιών. Η νομική πράξη, όταν καλείται να αντιμετωπίσει ζητήματα που αφορούν σε σχολάζουσες κληρονομίες, έρχεται αντιμέτωπη με ένα κατακερματισμένο νομικό πλαίσιο, του οποίου οι ρυθμίσεις είναι αποσπασματικές, λεπτομερείς και τεχνικές. Στην μονογραφία επιχειρείται η ερμηνεία των διατάξεων του Αστικού Κώδικα για τη σχολάζουσα κληρονομία, που διατηρήθηκαν σε ισχύ, και των νέων ρυθμίσεων του ν. 4182/2013, ώστε να αποσαφηνιστεί το νομικό πλαίσιο που διέπει σήμερα τις σχολάζουσες κληρονομίες. Η έκδοση περιλαμβάνει σε κωδικοποιημένη μορφή τον ν. 4182/2013 με τις όλες τροποποιήσεις του μέχρι τον ν. 4386/2016, καθώς επίσης και την Αιτιολογική Έκθεση του ν. 4182/2013, χρήσιμο ερμηνευτικό εργαλείο του νέου νομοθετικού πλαισίου.