Το ειδικό νομοθετικό πλαίσιο της ποινικής ευθύνης υπουργών (άρθρο 86 Συντ. / N. 3126/2003) υπήρξε αντικείμενο έντονης κριτικής κατά τα τελευταία έτη, κυρίως με το σκεπτικό ότι «υπερπροστατεύει» τους υπουργούς. Ιδιαίτερα επικρίθηκε η πρόβλεψη της βραχείας αποσβεστικής προθεσμίας του άρθρου 86 παρ. 3 εδ. ε΄ Συντ., σύμφωνα με το οποίο η Βουλή μπορεί να ασκήσει την αποκλειστική αρμοδιότητά της προς δίωξη όσων διατελούν ή διετέλεσαν μέλη της Κυβέρνησης ή υφυπουργοί για ποινικά αδικήματα που τέλεσαν κατά την άσκηση των καθηκόντων τους «μέχρι το πέρας της δεύτερης τακτικής συνόδου της βουλευτικής περιόδου που αρχίζει μετά την τέλεση του αδικήματος». Η ερμηνεία της εν λόγω διάταξης και η νομική φύση τής ως άνω αποσβεστικής προθεσμίας απασχόλησαν έντονα τη θεωρία και τη νομολογία. Στη μελέτη επιχειρείται ο ερμηνευτικός προσδιορισμός του χρονικού πλαισίου εντός του οποίου η Βουλή μπορεί να ασκεί δίωξη κατά υπουργών ή υφυπουργών, ζήτημα που απασχόλησε τη νομολογία μας ιδίως σε γνωστή ποινική υπόθεση πρώην Υπουργού Οικονομικών. Ταυτόχρονα κατατίθενται κάποιοι προβληματισμοί στην επίκαιρη συζήτηση περί της αναγκαιότητας αναθεώρησης του άρθρου 86 Συντ.